1 Ağustos 2011 Pazartesi

Sevgili Portakal Ağacım...

Sana aşkımı çocuk sesimle anlatamazdım.


Önce dinle ve düşle;

Karşıdan gelen bir geminin içinden dünyaya bakıldığında durmaksızın sayıları artan kurukafaları,

Bir kız çocuğunun yatağının altında sürekli kar topu yuvarlayan buzdan adamı,

Fayansları nekrofilik mavi, yağmur altındaki süs havuzunu,

3.5 derece miyop gözlerden dağ manzarasını,

Cesareti uçurumun dışına taşmış kahverengi botları,

Kapalı havada gökyüzünde süzülen üstü açık arabayı,

Yalnızca yalan söylendiğinde akabilen dişi şelaleyi,

Lav nehrinin cehenneme kavuştuğu yerde gelenleri karşılayan sapsarı saçlı, kukla gülüşlü, kamikaze kollu kadını.



Şimdi beni kucağına al ve denize at.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder